Οι τραυματισμοί κατά την διάρκεια της άθλησης είναι πιο συχνοί απ’ ότι ίσως νομίζουμε. Συμβαίνουν συχνά λόγω υπερβολικής, πολύ εντατικής, προπόνησης, που «οδηγεί» σε υπερκόπωση τους μυς. Η υπερκόπωση οδηγεί, με την σειρά της, σε απώλεια της μυϊκής συναρμογής, της αρμονικής, δηλαδή, συνεργασίας των μυών κατά την εκτέλεση των κινήσεων, γεγονός που αυξάνει τις πιθανότητες τραυματισμού.»
Ας δούμε μαζί μερικούς από τους πιο συχνούς αθλητικούς τραυματισμούς.
Οι Θλάσεις
Θλάση μυός κλινικά σημαίνει ότι κάποιος μυς έχει διαταθεί υπερβολικά, κατά την διάρκεια της άσκησης, με αποτέλεσμα μερικές μυϊκές ίνες του να έχουν «κοπεί».
Εκδηλώνεται με πόνο, οίδημα και αδυναμία χρήσης του μυός.
Συνηθέστερα προσβάλλονται οι μύες των κάτω άκρων, όπως ο τετρακέφαλος, οι προσαγωγοί, οι μύες της κνήμης. Συχνά επηρεάζονται οι μύες της πλάτης και του ώμου και της κοιλιακής χώρας.
«Αν και η αποκατάσταση ενός μυός, θεωρείται σχετικά εύκολη διότι οι μύες έχουν πολύ πλούσια αιμάτωση, γεγονός που κάνει την επούλωση τους πιο γρήγορη, χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Η ταχεία επάνοδος στις αθλητικές δραστηριότητες μπορεί να οδηγήσει σε «ευαισθησία» του μυός και συχνή επανεμφάνιση του πόνου.
Από την άλλη, η βραδεία κινητοποίηση του μυ μπορεί να οδηγήσει σε αδυναμία και ατροφία του μυός.»
Τα Διαστρέμματα
Το διάστρεμμα στην Ορθοπαιδική μεταφράζεται ως η μερική ή η πλήρης ρήξη ενός συνδέσμου. Οι σύνδεσμοι στο ανθρώπινο σώμα είναι δομές γύρω από τις αρθρώσεις μας που χρησιμεύουν για να διατηρείται η σταθερότητα τους. Ενώ δηλαδή επιτρέπουν μεγάλο εύρος στην κίνηση μίας άρθρωσης εμποδίζουν τα οστά να «φύγουν» από την θέση τους.
Συνηθέστερα προσβάλλονται οι σύνδεσμοι του αστραγάλου και του γόνατος χωρίς φυσικά να αποκλείει κανείς την εμφάνιση διαστρεμμάτων και σε άλλα σημεία του σώματος.
Τα διαστρέμματα έχουν βαθμούς βαρύτητας της κάκωσης. Ευτυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις αναφερόμαστε σε 1ου βαθμού ελαφριά διαστρέμματα που χρειάζονται μέχρι 2 έως 3 εβδομάδες για την αποκατάσταση τους.
Η ιδιαιτερότητα αυτών των κακώσεων είναι πως οι σύνδεσμοι δεν έχουν πλούσια αιμάτωση και η αποκατάσταση τους είναι σχετικά αργή για αυτόν τον λόγο.
Οι Τενοντίτιδες
Ο οξύς τραυματισμός ενός τένοντα ομοιάζει λειτουργικά με την θλάση ενός μυός. Οι τένοντες είναι δομές ανατομικές που συνδέουν τον μυ με το οστό και έτσι μεταφέρεται η κίνηση της σύσπασης του μυός στο οστό που κλινικά μεταφράζεται σε κίνηση του ίδιου του οστού. Αν και δεν αποκλείεται η οξεία ρήξη, οι τένοντες πάσχουν πιο συχνά από την καλούμενη «υπέρχρηση», δηλαδή τις μικρές συνεχώς επαναλαμβανόμενες κινήσεις. Ο επαναλαμβανόμενος ερεθισμός οδηγεί στην ανάπτυξη μίας τοπικής φλεγμονής που καθιστά την χρήση του μέλους επώδυνη.
Η ιδιαιτερότητα με τις τενοντίτιδες είναι ότι οι τένοντες είναι σχετικά ανάγγεια τμήματα δηλαδή και αυτά έχουν πτωχή αιμάτωση, γεγονός που καθιστά την θεραπεία αποκατάστασης πιο δύσκολη και χρονοβόρα.
Τυπικά παραδείγματα από τενοντίτιδες αποτελούν οι τενοντίτιδες του αχίλλειου τένοντα στο πόδι, του υπερακανθίου στον ώμο και των εκτεινόντων στον αγκώνα.
Οι Θυλακίτιδες
Θυλακίτιδες χαρακτηρίζονται οι μη μικροβιακές φλεγμονές του θυλάκου των αρθρώσεων. Ο αρθρικός θύλακος είναι στην ουσία μία μεμβράνη που καλύπτει σφαιρικά κάθε άρθρωση και με την οποία «τρέφονται» και ανανεώνονται οι δομές που σχηματίζουν την άρθρωση (Π.χ. ο αρθρικός χόνδρος).
Συνήθως τέτοιες φλεγμονές (π.χ. στο ισχίο) δημιουργούνται ύστερα από βίαιο τραυματισμό (Π.χ. πτώση από ύψος) ή ύστερα από πολλούς επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς. (Π.χ. τρέξιμο σε μη μαλακό δάπεδο).
Ο ασθενής αισθάνεται συχνά ένα βύθιο πόνο στην περιοχή της πάσχουσας άρθρωσης και δυσχέρεια στην κίνηση της.
Για την διάγνωση μίας θυλακίτιδας χρειάζεται να αποκλειστούν άλλες παθήσεις. Η αποκατάσταση της ποικίλλει ανάλογα με την αιτία και την κατάσταση της άρθρωσης, αλλά ευτυχώς είναι πιο εύκολη από άλλες κακώσεις διότι η αιμάτωση του θυλάκου είναι σχετικά πιο πλούσια.
Η Αποκατάσταση
Στις ορθοπαιδικές κακώσεις η βασική αρχή στην αντιμετώπιση είναι το RICE (Rest-Ice-Compression-Elevation),δηλαδή, η Ανάπαυση, ο πάγος, η πίεση και η ανύψωση.
Ο πόνος υποχωρεί σε λίγες ημέρες(2-3 το πολύ), το οίδημα βελτιώνεται σχεδόν άμεσα και φυσικά η χρήση του τραυματισμένου μέλους επανέρχεται γρήγορα.
Σπάνια χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε κάποια ήπια αναλγητικά, όπως η παρακεταμόλη ή θερμαντικές αλοιφές για να βελτιώσουμε τον πόνο.
Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (NSAIDs) μπορεί να βοηθήσουν στη διαχείριση του πόνου και του οιδήματος, αλλά μπορεί να επιβραδύνουν σημαντικά την επούλωση των κακώσεων. Είναι προτιμότερο, σε αυτήν την περίπτωση, να τα λαμβάνουμε υπό την επίβλεψη του Ιατρού μας, ο οποίος πρέπει πρώτα να έχει αξιολογήσει την βαρύτητα της κάκωσης και να έχει σχεδιάσει το πλάνο της αποκατάστασης.
«Η έγκαιρη και σωστή διάγνωση από τον Ορθοπαιδικό σας μπορεί να αποτρέψει την περαιτέρω ζημιά, την επικεντρωμένη αποφυγή κινήσεων που θα επιδεινώσουν το πρόβλημα και φυσικά την ορθότερη και ταχύτερη επάνοδο στις δραστηριότητες σας.
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε πως κάθε μυς, τένοντας ή σύνδεσμος που έχει τραυματιστεί χρειάζεται χρόνο για να αποκατασταθεί φυσιολογικά.
Η πρόχειρη αποκατάσταση μπορεί να εγκαταλείψει μια μόνιμη «ευαισθησία».
Η βιολογική αποκατάσταση των κακώσεων
«Η προσωπική μου εμπειρία, ύστερα από την αντιμετώπιση πολλών τέτοιων κακώσεων, είναι πως ο Ιατρικός Βελονισμός, οι εφαρμογές των Ιατρικών Λέιζερ και οι θεραπείες με Όζον κάνουν πολύ πιο αποτελεσματική και σαφώς πιο γρήγορη την βιολογική αποκατάσταση αυτών των κακώσεων.»
Και οι λόγοι για αυτό είναι απλοί και σαφής
- Η σημαντική αύξηση της αιμάτωσης στην βλάβη που επιταχύνει εξ’ ορισμού την βιολογική επούλωση.
- Η διέγερση αντανακλαστικών έχει σημαντική αποιδηματική και αναλγητική τοπική δράση στην βλάβη
- Η άμεση κινητοποίηση των μηχανισμών του πόνου του οργανισμού με δραστική μείωση των επιπέδων του πόνου.
- Η απορρόφηση της ενέργειας των Ιατρικών λέιζερ επιταχύνουν περισσότερο από 50% τον ρυθμό αποκατάστασης .
- Η επίδραση του Όζοντος είναι πολλαπλή σε ποικίλους μηχανισμούς της βλάβης
- Όλα αυτά συνεπάγονται ταχύτερη και απόλυτα βιολογική αποκατάσταση.
