5 Σημάδια ότι «το κάψατε»: Το σύνδρομο εργασιακής – και μη – εξουθένωσης!

Το Burnout syndrome έχει γίνει μια από τις λέξεις κλειδιά για τον 21ο αιώνα. Οι άνθρωποι από όλα τα κοινωνικά στρώματα μιλάνε για αυτό που ονομάζεται «σύνδρομο εργασιακής εξουθένωσης» ή απλά «υπερκόπωση ή εξάντληση».

Όσοι πάσχουν από υπερκόπωση αναφέρουν απώλεια ενθουσιασμού για την ζωή και την έντονη παρουσία συναισθημάτων απαισιοδοξίας, χαμηλή αίσθηση προσωπικής ολοκλήρωσης και φυσικά ένα μόνιμο συναίσθημα ανεξήγητης κόπωσης. Αυτά τα συναισθήματα μπορούν να εμφανιστούν σε περιβάλλον εργασίας, στο σπίτι ή και στα δύο.

Οι έρευνες δείχνουν ότι  η υπερκόπωση ή Burnout Syndrome  επηρεάζει αρνητικά τόσο την ψυχική όσο και τη σωματική μας υγεία – και ότι το πρόβλημα είναι ευρέως διαδεδομένο. Μια μελέτη του 2007 της Αμερικανικής Εταιρείας Ψυχολογίας αποκάλυψε ότι το 75% των Αμερικανών υποφέρει από συμπτώματα που σχετίζονται με το άγχος, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά.

Τα συμπτώματα

Μήπως χτυπάει και για σας κάποιο κουδούνι; Δείτε την παρακάτω λίστα των πιο συχνών συμπτωμάτων της υπερκόπωσης:
Πόνος – Πολλαπλά επαναλαμβανόμενα σωματικά συμπτώματα όπως πονοκέφαλοι, πόνοι στο στομάχι, μυϊκοί πόνοι
Θυμός – Αίσθημα θυμού και ευερεθιστικότητας
Αδιαφορία – Απώλεια κινήτρων και ενδιαφέροντος
Αρνητισμός – Αίσθημα απαισιοδοξίας και κυνικότητα
Κόπωση – Σωματική και συναισθηματική κόπωση

«Εάν δεν είστε σίγουροι αλλά ανησυχείτε, αφιερώστε μια στιγμή και σκεφτείτε το επίπεδο στρες στο σπίτι, στο χώρο εργασίας, στο σχολείο και στο κοινωνικό περιβάλλον.»

Η διάγνωση

Εάν κάποιο από τα συμπτώματα είναι παρόν για περισσότερο από δύο εβδομάδες ή εάν έχει μειωθεί η λειτουργική ικανότητά σας  στην καθημερινότητα ίσως να ήταν χρήσιμο να αναζητήσετε επαγγελματική βοήθεια.

Η θεραπεία

θα πρέπει να αξιολογήσετε το πόσο καλά φροντίζετε τον εαυτό σας και τις προσωπικές σας ανάγκες; Μην είστε πολύ σκληροί με τον εαυτό σας εάν αισθάνεστε ότι η ρουτίνα της καθημερινότητας σας επιβαρύνει σημαντικά. Οι περισσότεροι από μας έχουμε πολλά περιθώρια βελτίωσης σε αυτό το τομέα. Η υπερκόπωση είναι κάτι που ξεκινάει πρώτα από όλα στο μυαλό μας.

Τα πρώτα βήματα

Εάν δεν έχετε ιδέα για το πώς να βελτιώσετε τις πρακτικές της αυτοφροντίδας, ξεκινήστε εστιάζοντας σε αυτούς τους κύριους τομείς: άσκηση, διαλογισμό, ύπνο, κοινωνικοποίηση και διατροφή. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι υγιείς συνήθειες σε αυτούς τους τομείς μπορούν να έχουν τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά οφέλη.
Για την καταπολέμηση της εξάντλησης, ακολουθούν συγκεκριμένες πρακτικές σε κάθε μία από τις 5 βασικές περιοχές αυτοεξυπηρέτησης:

  • Άσκηση – τουλάχιστον 30 λεπτά την ημέρα (ανεξάρτητα από την ηλικία)
  • Διαλογισμός/ Χαλάρωση – («αδειάστε» συστηματικά το κεφάλι σας τουλάχιστον 10΄την ημέρα)
  • Ύπνος – (ρυθμίστε τον ύπνο σας ακόμα και τα Σαββατοκύριακα)
  • Κοινωνικοποίηση – (Επικοινωνείτε καθημερινά με την οικογένεια και / ή τους φίλους σας)
  • Διατροφή – Αποφύγετε τα επεξεργασμένα τρόφιμα, το κόκκινο κρέας και υιοθετήστε μια δίαιτα πλούσια σε λαχανικά, φρούτα και όσπρια)

Προσέξτε να μην επιλέξετε μόνο κάποιον από αυτούς τους τομείς στον κατάλογο.
Κάντε το καλύτερο για εσάς και εφαρμόσετε τις πρακτικές ευεξίας και στους 5 τομείς για να βελτιώσετε την υγεία σας και να μειώσετε το επίπεδο στρες.

Οστεοπόρωση: Μπορούν τα προβιοτικά να προστατεύσουν την υγεία των οστών;

Εισαγωγή

Η οστεοπόρωση επηρεάζει κυρίως τους ηλικιωμένους, αλλά η απώλεια οστικής μάζας μπορεί να αρχίσει ήδη από την ηλικία των 40. Πρόσφατα, οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι τα προβιοτικά μπορεί να είναι ένα ασφαλές και αποτελεσματικό εργαλείο για την καταπολέμηση της απώλειας οστικής μάζας.

Ο κίνδυνος κατάγματος

Τα οστά  μας δεν σχηματίζονται μόνο μία φορά και στη συνέχεια παραμένουν τα ίδια για όλη μας τη ζωή.
Αντ ‘αυτού, αποτελούνται από ζωντανό ιστό που συνεχώς αποδομείται  και ανασχηματίζεται σε νέο οστό.

Αυτή η διαδικασία είναι πιο αποτελεσματική όταν είμαστε νέοι. Στην ηλικία των 30 ετών, το σώμα σταματά να αυξάνει την οστική του μάζα και στην ηλικία των 40 και 50, αρχίζει να αποδομεί (διασπά) περισσότερο οστό από όσο σχηματίζει.
Με την πάροδο του χρόνου, αυτό μπορεί να οδηγήσει στην οστεοπενία και αργότερα στην οστεοπόρωση. Τα οστά βαθμιαία γίνονται πιο λεπτά και πιο αδύναμα, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε κάταγμα, ακόμη και ύστερα από μια απλή πτώση.

Τα κατάγματα μπορούν να έχουν σοβαρές συνέπειες στην υγεία μας. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους μετά από κάταγμα ισχίου, τα ποσοστά θνησιμότητας αυξάνουν κατά  24-30% λόγω του κινδύνου εμφάνισης επιπλοκών.

Παράγοντες Κινδύνου

Οι γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου, αλλά η οστεοπόρωση μπορεί να επηρεάσει και τους άντρες. Στην ηλικία των 70 τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες έχουν χάσει  οστική μάζα περίπου στο ίδιο ποσοστό.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες κινδύνου που αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης οστεοπόρωσης. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται:

  • Οι διατροφικές συνήθειες
  • Η πρώιμη εμμηνόπαυση
  • Ο μικρός δείκτης μάζας σώματος
  • Το κάπνισμα
  • Το οικογενειακό ιστορικό οστεοπόρωσης.

Υπάρχουν διαθέσιμα φάρμακα που μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης, αλλά η πρόληψη ή η επιβράδυνση του ρυθμού της οστικής απώλειας θα είχε τεράστια σημασία.

Πρόληψη της οστεοπόρωσης;

Μια πρόσφατη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Immunity, εξέτασε την δυνατότητα των προβιοτικών να συμβάλλουν στην πρόληψη της οστεοπόρωσης και στην ανάπτυξη των οστών.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον συγγραφέα της μελέτης Roberto Pacifici – του Πανεπιστημίου Emory στην Ατλάντα, GA – αντιμετώπισαν αυτό το θέμα με θηλυκά ποντίκια στο εργαστήριο. Οι επιστήμονες τους έδωσαν από του στόματος συμπληρώματα διατροφής με Lactobacillus rhamnosus GG (τύπος προβιοτικού) για μια περίοδο πάνω από 4 εβδομάδες.
Η ομάδα ανακάλυψε ότι το προβιοτικό διεγείρει την ανάπτυξη των βακτηρίων του εντέρου (όπως είναι και το αναμενόμενο) αλλά επιπλέον και κυρίως ότι η αποκατάσταση στην χλωρίδα του εντέρου οδήγησε στην παραγωγή ενός συγκεκριμένο μεταβολίτη που ονομάζεται βουτυρικό. Το βουτυρικό, με τη σειρά του, ώθησε τα Τ κύτταρα στο μυελό των οστών να παράγουν μια πρωτεΐνη που ονομάζεται Wnt10b, η οποία είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη των οστών.


«Είμασταν έκπληκτοι από την ισχύ της μικροβιακής χλωρίδας του εντέρου στη ρύθμιση των οστών και από την πολυπλοκότητα του μηχανισμού δράσης των προβιοτικών».

Roberto Pacifici


 

Ο ίδιος εξηγεί ότι τα προβιοτικά είναι ακόμα αμφιλεγόμενα στην κλασσική Ιατρική, τονίζοντας: “Επειδή ο μηχανισμός δράσης τους στα οστά είναι άγνωστος, θεωρούνται ακόμα ως κάποιο είδος εναλλακτικής και μη αποδεδειγμένης θεραπείας”.
Ωστόσο, η έρευνα δείχνει ότι μπορούν να επηρεάσουν τη δομή των οστών με θετικό τρόπο και να αποτελέσουν ενάν ακόμα φυσιολογικό βιολογικό πρόληψης της νόσου σε αντίθεση με την θεραπεία της νόσου που είναι μέχρι τώρα και η κύρια πρακτική!

Είναι σαφές και ήδη γνωστό αυτό που επισημαίνει ο Κος  Pacifici ότι «ο αριθμός των βακτηρίων που περιέχονται στα προβιοτικά μπορεί να είναι εξίσου σημαντικός με το προβιοτικό που χρησιμοποιείται, αλλά χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να επιβεβαιωθεί αυτό».

Οι περιορισμοί αυτής της μελέτης

Το κύριο στοιχείο που πρέπει να θυμάστε από αυτή τη μελέτη είναι ότι ήταν σε ποντίκια και όχι σε ανθρώπους. Οι συγγραφείς λένε ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη να συνεχιστεί η έρευνα. Θα ήθελαν να καταλάβουν εάν τα προβιοτικά θα μπορούσαν να βοηθήσουν και σε άλλες συνθήκες των οστών και ελπίζουν ότι η έρευνα αυτή θα συνεχιστεί με τους ανθρώπους.

“Τα ευρήματά μας θα πρέπει να επικυρωθούν σε μελέτες σε ανθρώπους”, εξηγεί ο Pacifici. Παρατηρεί ότι εάν οι μελέτες αυτές είναι επιτυχείς, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για μια φθηνή και καλά ανεκτή θεραπεία που μπορεί να συμβάλει στη βελτιστοποίηση της ανάπτυξης των σκελετικών στους νέους και μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της οστεοπόρωσης στους ηλικιωμένους.


“Αυτό που κυρίως πρέπει κανένας να επισημάνει είναι ότι επιτέλους η κλασσική Ιατρική αρχίζει να ανακαλύπτει τους δρόμους της περισσότερο βιολογικής προσέγγισης των παθήσεων, της πρόληψης και της αντιμετώπισης των παθήσεων μακριά από την χρήση ισχυρών χημειοθεραπευτικών μέσων (φαρμάκων) που μεταβάλλουν – ίσως και ανεξέλεγκτα – την φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού.”

Δρ Πέτρος Αντωναράκος