Επιστήμες όπως η μοριακή βιολογία και γνώσεις ή τεχνικές, όπως η βιορυθμιστική Ιατρική έχουν ενσωματωθεί στο οπλοστάσιο μας για την αντιμετώπιση των επώδυνων παθήσεων του μυοσκελετικού συστήματος.
Continue reading
Πράγματι όταν πρόκειται για ενέσιμες θεραπείες, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, οι ασθενείς νιώθουν μάλλον ένα «σφίξιμο» στην καρδιά τους ή τουλάχιστον περισσότερο άβολα σε σχέση με το συνηθισμένο “πάρτε αυτά τα αντιφλεγμονώδη και βλέπουμε” ή το “χρειάζεστε χειρουργείο”, με τα οποία είμαστε περισσότερο εξοικειωμένοι.
Και είναι φυσικό να αντιδρούμε κάπως αμήχανα αφού γεννιούνται πολλά ερωτήματα:
Για να σας βοηθήσουμε να κατανοήσετε τις διαφορετικές ενέσιμες θεραπείες που μπορεί να σας προτείνει ή να μην σας προτείνει, ο ορθοπαιδικός σας, έχουμε συνθέσει αυτόν τον απλό, αλλά λίγο εκτενή, οδηγό για τον πόνο του μυοσκελετικού και την αρθρίτιδα.
Οι ενέσιμες θεραπείες είναι ένα σημαντικό όπλο – μέσο για τη διαχείριση της μυοσκελετικής νόσου (που περιγράφετε συνοπτικά ως πόνος του μυοσκελετικού) εδώ και περισσότερο από 50 χρόνια.
Όπως και με κάθε ιατρική πράξη, η επιτυχία εξαρτάται
Φλεγμονώδεις Αρθρίτιδες
Μη Φλεγμονώδεις Αρθρίτιδες
Πέριαρθρικές Παθήσεις ή Παθήσεις Μαλακών μορίων
|
Τα αποτελέσματα εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το άτομο. Πολλοί άνθρωποι ανακουφίζονται άμεσα και για πολύ (συνήθως μέχρι 1 έτος), ενώ άλλοι έχουν ελάχιστη ή καμία ανακούφιση.
Πρόκειται για μια συμπτωματική θεραπεία. Αυτό σημαίνει ότι θεραπεύουμε το σύμπτωμα και όχι την πάθηση που το δημιουργεί. Σε πολλές περιπτώσεις αυτό μπορεί να είναι αρκετό.
Εξαίρεση αποτελούν οι καινούργιες «ορθοβιολογικές» θεραπείες, οι οποίες υποστηρίζουν ότι έχουν μακροπρόθεσμες θεραπευτικές δυνατότητες, χωρίς ωστόσο ακόμα να υπάρχουν αδιάψευστες αποδείξεις.
Οι ενέσιμες θεραπείες μπορούν να σας κερδίσουν χρόνο, ο οποίος μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά σημαντικός, είτε για να αυτοθεραπευτεί ο οργανισμός (κυρίως σε παθήσεις μαλακών μορίων), είτε για να προετοιμαστείτε καλύτερα στην περίπτωση που επιβάλλεται το χειρουργείο.
Θα πρέπει να περιμένετε μεταξύ ενέσιμης θεραπείας και χειρουργείου. Θα πρέπει γενικώς να περιμένετε μεταξύ των ενέσιμων θεραπειών είτε για να «φανεί» το πραγματικό κλινικό όφελος κάθε θεραπείας, είτε για να μειώσετε τον κίνδυνο μόλυνσης (3-6 μήνες μετά από ενδοαρθρική ένεση) σε περίπτωση χειρουργικής επέμβασης.
Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους επιλογές στις ενέσιμες θεραπείες που κυμαίνονται από τα γνωστά κορτικοστεροειδή (κορτιζόνη), έως τις νεότερες ορθοβιολογικές θεραπείες όπως το πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια (PRP) και τις θεραπείες με πολυδύναμα κύτταρα ή βλαστοκύτταρα (stem cells).
Κλασσικές Θεραπείες
Ορθοβιολογικές Θεραπείες
Βιορυθμιστικά διαλύματα
Προφανώς ο κατάλογος είναι αρκετά μεγάλος και συνεχίζει να μεγαλώνει δημιουργώντας ένα κομφούζιο στο μυαλό των ασθενών … και ίσως και των Ιατρών.
Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε κάποια τάξη…!
Μπορεί να επαναληφθεί 3-4 φορές το χρόνο. Η δράση της κορτιζόνης επικεντρώνεται στην μείωση της φλεγμονής τοπικά οδηγώντας και στην μείωση του πόνου.
Η κορτιζόνη ήταν για πολλές δεκαετίες η πρώτη γραμμή άμυνας κατά των συμπτωμάτων της οστεοαρθρίτιδας και του πόνου στις αρθρώσεις, στους μυς και στους τένοντες. Μπορεί να χρειαστούν αρκετές ημέρες ώστε να υπάρξει αξιοσημείωτο κλινικό όφελος το οποίο διαρκεί συνήθως για σύντομο χρονικό διάστημα (<6 μήνες).
Το υαλουρονικό οξύ είναι βασικό συστατικό τον συνδετικών ιστών και φυσικά των αρθρώσεων. Οι ενέσεις υαλουρονικού οξέος (HA) χρησιμοποιούνται κυρίως για την αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας στο γόνατο διότι είναι χημικά παρόμοιες με το φυσικό υγρό της άρθρωσης. Τα τελευταία χρόνια οι ενδείξεις έχουν επεκταθεί και στις υπόλοιπες αρθρώσεις, καθώς και άλλα επώδυνα σύνδρομα του μυοσκελετικού.
Το όζον είναι ένα άχρωμο αέριο με χαρακτηριστική οσμή που αποτελείται από τρία άτομα οξυγόνου. Η τρέχουσα χρήση του στο πεδίο των μυοσκελετικών διαταραχών είναι εκτενής. Ο μηχανισμός δράσης του δεν είναι ακόμη πλήρως γνωστός, αλλά φαίνεται να συνδέεται με την ικανότητα του φυσικού αερίου να μειώνει την παραγωγή ελεύθερων ριζών που παράγονται στο οξειδωτικό στρες της φλεγμονής. Αυτό συνεπάγεται ένα ισχυρό αντιφλεγμονώδες – αναλγητικό αποτέλεσμα, το οποίο αποτελεί τη βάση της κλινικής αποτελεσματικότητας του όζοντος.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι πέρα από την αντιφλεγμονώδη και αναλγητική δράση, το όζον ίσως έχει και θεραπευτική δράση σε πολλές παθήσεις μεταβάλλοντας ή κινητοποιώντας τους μηχανισμούς αποκατάστασης του σώματος.
Η αποποινικοποίηση φέτος της Ιατρικής κάνναβης μας «τάραξε» τα νερά καθώς ήταν ένα κλασσικό ταμπού για πολλά χρόνια στην χώρα μας. Πολλά υποσχόμενη ως φαρμακευτικό πλέον προϊόν – υπό προϋποθέσεις βέβαια – πρόκειται να αποτελέσει ένα σημαντικό όπλο της Ιατρικής πια για την αντιμετώπιση πολλαπλών παθήσεων. Παρακάτω σας αναφέρουμε μερικές συχνές ερωτήσεις και τις απαντήσεις τους που κληθήκαμε να απαντήσουμε στους ασθενείς
Η ιατρική Κάνναβη είναι το φυτό Cannabis sativa (ινδική κάνναβη, ή μαριχουάνα ή «χόρτο» ) και χρησιμοποιείτε για την αντιμετώπιση ποικίλων παθήσεων. Το φυτό περιέχει 85 δραστικές ουσίες που έχουν ονομαστεί «κανναβοειδή». Μια αδρή ταξινόμηση χωρίζει την κάνναβη σε
Τα δραστικά συστατικά της κάνναβης δρουν στον φυσιολογικό μηχανισμό των καλούμενων νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο έχοντας κυρίως αντιεμετική, ορεξιογόνο και αναλγητική δράση.
Οι δράσεις της αφορούν κυρίως:
Η έρευνα δείχνει ότι η κάνναβη επηρεάζει την λειτουργία και άλλων συστημάτων του οργανισμού, στοιχεία που μπορούν να επεκτείνουν τις εφαρμογές της και στην θεραπεία πολλών ακόμα παθήσεων.
Οι έρευνες των τελευταίων ετών έχουν αποδείξει την θεραπευτική δράση της Ιατρικής κάνναβης σε ένα μεγάλο φάσμα παθήσεων, όπως
Ενώ όσο η έρευνα προχωρά, μεγαλώνει και ο κατάλογος των ενδείξεων της Ιατρικής κάνναβης.
Η Ιατρική κάνναβη δεν χορηγείται στη φυσική της μορφή, αλλά με κάποια μορφή φαρμακευτικού προϊόντος όπως λάδι, χάπια ή υπόθετα ή και άλλες φαρμακοτεχνικές μορφές ώστε να διασφαλίζεται περισσότερο ο χρήστης και η αμιγώς ιατρική χρήση της.
Η ιατρική κάνναβη μπορεί να αλλάξει τη διάθεσή, προκαλώντας συχνότερα ευφορία ή υπνηλία και σπανιότερα ανησυχία. Μπορεί επίσης να διαταράξει τη βραχυπρόθεσμη μνήμη και τη δυνατότητα λήψης αποφάσεων. Αυτές οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να διαρκέσουν 1 έως 3 ώρες.
Μεγάλες δόσεις ιατρικής κάνναβης μπορούν να κάνουν μερικούς ανθρώπους να έχουν ψευδαισθήσεις, αυταπάτες και παράνοια. Η μακροχρόνια χρήση μπορεί να δημιουργήσει εθισμό ενώ δεν επιτρέπεται η χρήσης της στην περίοδο της εγκυμοσύνης.
Ορισμένες μελέτες δείχνουν ότι η ιατρική κάνναβη μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση επιληπτικών κρίσεων σε παιδιά με επιληψία
Η θεραπευτική δράση της κάνναβης έχει οδηγήσει πολλές χώρες στην αποποινικοποίηση της χρήσεως της για Ιατρικούς λόγους, όπως άλλωστε έγινε πρόσφατα και στην χώρα μας.
Σήμερα είναι νόμιμη η συνταγογράφηση της στον Καναδά, σε 16 χώρες της Ευρώπης και σε 30 πολιτείες των ΗΠΑ. Στο Ισραήλ 30.000 ασθενείς την παίρνουν νομίμως για ορισμένες ασθένειες, ενώ στην Ιταλία την καλλιεργεί ο στρατός.
Το σχετικό νομοσχέδιο τιτλοφορείται «Οι περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών (Φαρμακευτική Κάνναβη) Κανονισμοί του 2017» όπου αναφέρονται οι σχετικές ενδείξεις αλλά όχι ακόμα ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να την προμηθευτούν οι ασθενείς στην Ελλάδα. Προς το παρόν προβλέπεται η δυνατότητα παραλαβής από τα κρατικά φαρμακεία.
Η απάντηση είναι σταθερά όχι. Οι ιατρικές δράσεις της κάνναβης είναι πολλές και θα διευρύνονται συνεχώς όσο συνεχίζεται η έρευνα, αλλά σαφώς δεν πρόκειται για κάποιο μαγικό βότανο που θεραπεύει τα πάντα. Πάντα να συμβουλεύεστε τον Ιατρό σας πριν από την χρήση της.
Οι τραυματισμοί κατά την διάρκεια της άθλησης είναι πιο συχνοί απ’ ότι ίσως νομίζουμε. Συμβαίνουν συχνά λόγω υπερβολικής, πολύ εντατικής, προπόνησης, που «οδηγεί» σε υπερκόπωση τους μυς. Η υπερκόπωση οδηγεί, με την σειρά της, σε απώλεια της μυϊκής συναρμογής, της αρμονικής, δηλαδή, συνεργασίας των μυών κατά την εκτέλεση των κινήσεων, γεγονός που αυξάνει τις πιθανότητες τραυματισμού.»
Ας δούμε μαζί μερικούς από τους πιο συχνούς αθλητικούς τραυματισμούς.
Θλάση μυός κλινικά σημαίνει ότι κάποιος μυς έχει διαταθεί υπερβολικά, κατά την διάρκεια της άσκησης, με αποτέλεσμα μερικές μυϊκές ίνες του να έχουν «κοπεί».
Εκδηλώνεται με πόνο, οίδημα και αδυναμία χρήσης του μυός.
Συνηθέστερα προσβάλλονται οι μύες των κάτω άκρων, όπως ο τετρακέφαλος, οι προσαγωγοί, οι μύες της κνήμης. Συχνά επηρεάζονται οι μύες της πλάτης και του ώμου και της κοιλιακής χώρας.
«Αν και η αποκατάσταση ενός μυός, θεωρείται σχετικά εύκολη διότι οι μύες έχουν πολύ πλούσια αιμάτωση, γεγονός που κάνει την επούλωση τους πιο γρήγορη, χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Η ταχεία επάνοδος στις αθλητικές δραστηριότητες μπορεί να οδηγήσει σε «ευαισθησία» του μυός και συχνή επανεμφάνιση του πόνου.
Από την άλλη, η βραδεία κινητοποίηση του μυ μπορεί να οδηγήσει σε αδυναμία και ατροφία του μυός.»
Το διάστρεμμα στην Ορθοπαιδική μεταφράζεται ως η μερική ή η πλήρης ρήξη ενός συνδέσμου. Οι σύνδεσμοι στο ανθρώπινο σώμα είναι δομές γύρω από τις αρθρώσεις μας που χρησιμεύουν για να διατηρείται η σταθερότητα τους. Ενώ δηλαδή επιτρέπουν μεγάλο εύρος στην κίνηση μίας άρθρωσης εμποδίζουν τα οστά να «φύγουν» από την θέση τους.
Συνηθέστερα προσβάλλονται οι σύνδεσμοι του αστραγάλου και του γόνατος χωρίς φυσικά να αποκλείει κανείς την εμφάνιση διαστρεμμάτων και σε άλλα σημεία του σώματος.
Τα διαστρέμματα έχουν βαθμούς βαρύτητας της κάκωσης. Ευτυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις αναφερόμαστε σε 1ου βαθμού ελαφριά διαστρέμματα που χρειάζονται μέχρι 2 έως 3 εβδομάδες για την αποκατάσταση τους.
Η ιδιαιτερότητα αυτών των κακώσεων είναι πως οι σύνδεσμοι δεν έχουν πλούσια αιμάτωση και η αποκατάσταση τους είναι σχετικά αργή για αυτόν τον λόγο.
Ο οξύς τραυματισμός ενός τένοντα ομοιάζει λειτουργικά με την θλάση ενός μυός. Οι τένοντες είναι δομές ανατομικές που συνδέουν τον μυ με το οστό και έτσι μεταφέρεται η κίνηση της σύσπασης του μυός στο οστό που κλινικά μεταφράζεται σε κίνηση του ίδιου του οστού. Αν και δεν αποκλείεται η οξεία ρήξη, οι τένοντες πάσχουν πιο συχνά από την καλούμενη «υπέρχρηση», δηλαδή τις μικρές συνεχώς επαναλαμβανόμενες κινήσεις. Ο επαναλαμβανόμενος ερεθισμός οδηγεί στην ανάπτυξη μίας τοπικής φλεγμονής που καθιστά την χρήση του μέλους επώδυνη.
Η ιδιαιτερότητα με τις τενοντίτιδες είναι ότι οι τένοντες είναι σχετικά ανάγγεια τμήματα δηλαδή και αυτά έχουν πτωχή αιμάτωση, γεγονός που καθιστά την θεραπεία αποκατάστασης πιο δύσκολη και χρονοβόρα.
Τυπικά παραδείγματα από τενοντίτιδες αποτελούν οι τενοντίτιδες του αχίλλειου τένοντα στο πόδι, του υπερακανθίου στον ώμο και των εκτεινόντων στον αγκώνα.
Θυλακίτιδες χαρακτηρίζονται οι μη μικροβιακές φλεγμονές του θυλάκου των αρθρώσεων. Ο αρθρικός θύλακος είναι στην ουσία μία μεμβράνη που καλύπτει σφαιρικά κάθε άρθρωση και με την οποία «τρέφονται» και ανανεώνονται οι δομές που σχηματίζουν την άρθρωση (Π.χ. ο αρθρικός χόνδρος).
Συνήθως τέτοιες φλεγμονές (π.χ. στο ισχίο) δημιουργούνται ύστερα από βίαιο τραυματισμό (Π.χ. πτώση από ύψος) ή ύστερα από πολλούς επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς. (Π.χ. τρέξιμο σε μη μαλακό δάπεδο).
Ο ασθενής αισθάνεται συχνά ένα βύθιο πόνο στην περιοχή της πάσχουσας άρθρωσης και δυσχέρεια στην κίνηση της.
Για την διάγνωση μίας θυλακίτιδας χρειάζεται να αποκλειστούν άλλες παθήσεις. Η αποκατάσταση της ποικίλλει ανάλογα με την αιτία και την κατάσταση της άρθρωσης, αλλά ευτυχώς είναι πιο εύκολη από άλλες κακώσεις διότι η αιμάτωση του θυλάκου είναι σχετικά πιο πλούσια.
Στις ορθοπαιδικές κακώσεις η βασική αρχή στην αντιμετώπιση είναι το RICE (Rest-Ice-Compression-Elevation),δηλαδή, η Ανάπαυση, ο πάγος, η πίεση και η ανύψωση.
Ο πόνος υποχωρεί σε λίγες ημέρες(2-3 το πολύ), το οίδημα βελτιώνεται σχεδόν άμεσα και φυσικά η χρήση του τραυματισμένου μέλους επανέρχεται γρήγορα.
Σπάνια χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε κάποια ήπια αναλγητικά, όπως η παρακεταμόλη ή θερμαντικές αλοιφές για να βελτιώσουμε τον πόνο.
Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (NSAIDs) μπορεί να βοηθήσουν στη διαχείριση του πόνου και του οιδήματος, αλλά μπορεί να επιβραδύνουν σημαντικά την επούλωση των κακώσεων. Είναι προτιμότερο, σε αυτήν την περίπτωση, να τα λαμβάνουμε υπό την επίβλεψη του Ιατρού μας, ο οποίος πρέπει πρώτα να έχει αξιολογήσει την βαρύτητα της κάκωσης και να έχει σχεδιάσει το πλάνο της αποκατάστασης.
«Η έγκαιρη και σωστή διάγνωση από τον Ορθοπαιδικό σας μπορεί να αποτρέψει την περαιτέρω ζημιά, την επικεντρωμένη αποφυγή κινήσεων που θα επιδεινώσουν το πρόβλημα και φυσικά την ορθότερη και ταχύτερη επάνοδο στις δραστηριότητες σας.
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε πως κάθε μυς, τένοντας ή σύνδεσμος που έχει τραυματιστεί χρειάζεται χρόνο για να αποκατασταθεί φυσιολογικά.
Η πρόχειρη αποκατάσταση μπορεί να εγκαταλείψει μια μόνιμη «ευαισθησία».
«Η προσωπική μου εμπειρία, ύστερα από την αντιμετώπιση πολλών τέτοιων κακώσεων, είναι πως ο Ιατρικός Βελονισμός, οι εφαρμογές των Ιατρικών Λέιζερ και οι θεραπείες με Όζον κάνουν πολύ πιο αποτελεσματική και σαφώς πιο γρήγορη την βιολογική αποκατάσταση αυτών των κακώσεων.»
Η άσκηση είναι ένας σημαντικός τρόπος να ξεπεράσουμε τους πόνους μας. Σε αυτό το άρθρο προσπαθώ να σας δείξω 12 “πράγματα” που κερδίζουμε με την άσκηση. Ίσως λίγο ασυνήθιστο αλλά και πολύ ρεαλιστικό και βοηθητικό για εσάς.
Continue reading
Οι θεραπείες με τη χρήση των λέιζερ χαμηλής ενέργειας ( Low Level Light Therapy, LLLT), ενισχύουν στην πραγματικότητα τη θεραπευτική δυναμική του φωτός – χωρίς τους κινδύνους του ηλιακού εγκαύματος ή της ανάπτυξης καρκίνου του δέρματος.
Continue reading
“Ο βελονισμός είναι μία θεραπευτική τεχνική με εμπειρία 4000 ετών. Παρ’ όλα αυτά στην χώρα μας έχει κάποια μόλις χρόνια που εφαρμόζεται όλο και περισσότερο από Ιατρούς. Πολύ συχνά με ρωτάνε για τις δυνατότητες του Ιατρικού βελονισμού.
Σας ετοίμασα μία σύντομη παρουσίαση για το τι μπορεί να κάνει για εσάς, ο βελονισμός.”
Χρησιμοποιείται κυρίως για την ανακούφιση από διάφορες επώδυνες παθήσεις του σώματος, αλλά έχει χρησιμοποιηθεί και για τη θεραπεία ποικίλλων άλλων παθολογικών καταστάσεων.
Ο βελονισμός είναι μια παλαιά θεραπευτική πρακτική της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής στην οποία λεπτές βελόνες τοποθετούνται σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος.
Περισσότεροι από 3 εκατομμύρια Αμερικανοί χρησιμοποιούν τον βελονισμό.
Στη Γαλλία, ένας στους πέντε ανθρώπους έχει δοκιμάσει τον βελονισμό!
Με βάση την Κινέζικη προσέγγιση ο βελονισμός επιδιώκει να απελευθερώσει τη ροή της ζωτικής ενέργειας του σώματος ή “chi”, όπως ονομάζεται, με την τόνωση των σημείων κατά μήκος 14 ενεργειακών οδών. Αυτό οδηγεί στη βαθμιαία αποκατάσταση των βλαβών.
Στην Ιατρική η προσέγγιση είναι τελείως διαφορετική.
Πειράματα έχουν αποδείξει ότι η τοποθέτηση των βελονών αυξάνει τη ροή του αίματος στις περιοχές, όπου τοποθετούνται βελόνες, γεγονός που επιταχύνει σημαντικά τις επουλωτικές διεργασίες του σώματος.
Επιπλέον έχει αποδειχθεί ότι διεγείρει αντανακλαστικά του οργανισμού, που με την σειρά τους ενεργοποιούν πολλές, φυσιολογικές νευρο – ενδοκρινής δράσεις του οργανισμού και κυρίως του εγκεφάλου.
Αυτό με τη σειρά του οδηγεί στην παραγωγή φυσικών βιολογικών δραστικών ουσιών με επίδραση σε πολλαπλά επίπεδα την λειτουργία του σώματος.
Με βάση την επιστημονική προσέγγιση της κλασσικής Δυτικής Ιατρικής ο βελονισμός διεγείρει το σώμα ώστε να απελευθερώσει τις ενδορφίνες – τα φυσικά παυσίπονα του σώματος.
ΟΙ εφαρμογές του βελονισμού είναι πολλές. Φυσικά σε ένα σύντομο άρθρο, όπως αυτό δεν μπορούν να καλυφθούν…
Μπορείτε όμως να πάρετε μια γεύση…
Ο βελονισμός μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των ημικρανιών ή των πονοκεφάλων εκ τάσεως. Δύο μεγάλες μελέτες διαπίστωσαν ότι τα άτομα που έλαβαν θεραπεία με βελονισμό είχαν λιγότερες ημέρες με πονοκεφάλους εκ τάσεως από τους ασθενείς που έλαβαν συμβατική θεραπεία με παυσίπονα.
Πολλές έρευνες απέδειξαν την υψηλή αποτελεσματικότητα του Βελονισμού στην θεραπεία της αυχεναλγίας. Το στρες, ο καθιστικός τρόπος ζωής και η συνήθης κακή στάση του σώματος ευθύνονται για τις περισσότερες περιπτώσεις με έντονο, χρόνιο πόνο στον αυχένα.
Πολλές κλινικές μελέτες έχουν αποδείξει την αποτελεσματικότητα του Ιατρικού Βελονισμού στην αντιμετώπιση πολλών παθήσεων του ώμου, όπως
Μια μεγάλη μελέτη διαπίστωσε ότι ο βελονισμός «λειτούργησε» καλύτερα από τις συμβατικές θεραπείες για πόνους στην πλάτη και στην μέση ενώ το αποτέλεσμα διήρκεσε περισσότερο από τρεις μήνες.
Ο βελονισμός μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της αρθρίτιδας χωρίς τις ανεπιθύμητες ενέργειες των φαρμάκων.
Μερικές από τις πιο ελπιδοφόρες, πρώιμες έρευνες έδειξαν ότι ο βελονισμός βελτίωσε τον πόνο της αρθρίτιδας στο γόνατο
Εδώ και πολλά χρόνια χρησιμοποιείται ο βελονισμός για την αντιμετώπιση των τραυματισμών και την προετοιμασία των αθλητών. Συμβάλει στην αύξηση της δύναμης και της ελαστικότητας των μυών, και αυξάνει την παροχή αίματος προς τους μυς, ανακουφίζοντας και θεραπεύοντας ταυτόχρονα.
Σας παραθέτω μερικά σύντομα βίντεο, που εξηγούν συνοπτικά το μηχανισμό δράσης και τις ενδείξεις του Ιατρικού Βελονισμού…
“Σήμερα σκέφτηκα να γράψω ένα άρθρο, που λίγο Ιατρικά και λίγο απλοποιημένα επιδιώκει να σας δώσει μερικές πληροφορίες για αυτήν την «σπουδαία» λέξη της καθημερινότητας μας.
Να σας πω λίγα “πράγματα” για το πώς δρα και επηρεάζει την υγεία μας συνολικά και για το πως σχετίζεται με τους χρόνιους πόνους που μας ταλαιπωρούν.»
Με άλλα λόγια, σε οποιαδήποτε μεταβολή, αναμενόμενη ή μη, το σώμα μας θα «απαντήσει» με κάποια φυσική, νοητική ή και συναισθηματική αντίδραση. Το σύνολο των αντιδράσεων αυτών ονομάζεται ιατρικά «στρες». Άρα το στρες είναι ένα φυσιολογικό και αναπόσπαστο «κομμάτι» και εργαλείο στη ζωής μας και φυσικά σχετίζεται με την επιβίωση μας, διότι μας διασφαλίζει την προσαρμογή στο περιβάλλον μας, την αντίληψη και κυρίως την αντιμετώπιση οποιουδήποτε κινδύνου μέσα σε αυτό.
Θα προσπαθήσω να σας δώσω ένα ερέθισμα, για να μην εκμαιεύσω την απάντηση, μέσα από ένα γεγονός γνωστό στους βιολόγους!
Έχετε σκεφτεί ποτέ σας αν οι ζέβρες, τα συμπαθή αυτά τετράποδα, που ζουν καθημερινά με την αγωνία να γίνουν «δείπνο» σε κάποιο μεγαλύτερο ζώο, αναπτύσσουν έλκη στο στομάχι τους; (και αναφέρω τα έλκη διότι όλοι έχουμε ακούσει ότι σχετίζονται συχνά με το …. Στρες)…… Άραγε ποιος νομίζετε ότι βιώνει πιο έντονο στρες καθημερινά; Οι ζέβρες ή εμείς;
(περιγράφεται στο βιβλίο “Why Zebras Don’t Get Ulcers” του Robert Sapolsky, και μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ)
Και μην μου πείτε πως αυτές δεν καταλαβαίνουν τον κίνδυνο γιατί είναι ζώα και για αυτό δεν έχουν έλκη. Σας διαβεβαιώνω πως ακόμα και ένα σαλιγκάρι καταλαβαίνει τον κίνδυνο, διότι αυτή η πληροφορία «κινδυνεύω ή όχι» σχετίζεται άμεσα με την επιβίωση όλων των ζωντανών οργανισμών.
Ο λόγος είναι άλλος.
Αυτός ο λόγος είναι που κάνει το στρες «κακό» στο ανθρώπινο είδος, που δημιουργεί θέματα στην υγεία μας και μάλιστα σχετίζεται έντονα με τον πολιτισμό μας!
Ας δούμε παρακάτω……. αν θέλετε!
By Peretz Partensky from San Francisco, USA
Το ανθρώπινο σώμα έχει σχεδιαστεί για να αντιμετωπίζει, κάθε στιγμή, τις μεταβολές του περιβάλλοντος και να προσαρμόζεται σε αυτές. Για να το κάνει αυτό, σε κάθε ερέθισμα, κινητοποιείται ένα σύνολο αντιδράσεων, που τελικά οδηγούν σε μία «απάντηση».
Με λίγα λόγια, ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται την «μεταβολή», διεγείρει τον υποθάλαμο και την υπόφυση και από την τελευταία ξεκινάει μία «αντίδραση καταρράκτης» που τελικά παράγει τις χημικές εκείνες ουσίες που δημιουργούν την κατάσταση «στρες», δηλαδή μία υπερέκκριση της αδρεναλίνης. (για να πούμε κάτι κοινώς γνωστό).
Με αυτόν τον τρόπο το σώμα «απαντάει» στις μεταβολές και είναι πλέον έτοιμο να αντιμετωπίσει την «πρόκληση» που του επιβάλλει η «μεταβολή» και είτε να «παλέψει» είτε να «φύγει», όταν βρεθεί αντιμέτωπο με κάποιον κίνδυνο. (να γιατί και οι ζέβρες έχουν στρες!)
Αυτή είναι μία γνωστή αντίδραση που ονομάζεται διεθνώς “fight or flight response”
By Peretz Partensky from San Francisco, USA
(μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ)
“….Το στρες αυτό, που αναφέρω, είναι θετικό, ακόμα και σε εμάς, τους ανθρώπους (και ονομάζεται ευστρες –ή eustress, όπως είναι ο διεθνής όρος). Σε στρες βρισκόμαστε καθημερινά εκατοντάδες φορές. Άπειρα παραδείγματα, από την προαγωγή στον χώρο εργασία μας, την γέννηση των παιδιών μας, την προετοιμασία ενός δείπνου ή ότι άλλο φανταστείτε. Όλες αυτές οι καθημερινές αφορμές σχετίζονται συχνά με μία ευχάριστη και δημιουργική διάθεση για κάθε νέα πρόκληση, που δίνουν το ενδιαφέρον και την απόλαυση της καθημερινότητας μας….”
Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει κάποιο διάλλειμα ανάμεσα σε συνεχείς «καταστάσεις στρες» ( ακόμα και θετικές) και το άτομο έχει μεταπέσει σε μία μόνιμη κατάσταση «χρόνιου στρες», όπου το σώμα του βρίσκεται συνεχώς σε μία κατάσταση μόνιμης «υπερέκκρισης αδρεναλίνης» ή αν προτιμάτε σε μία κατάσταση όπου όλα «δείχνουν» επικίνδυνα!
Ως αποτέλεσμα, δημιουργείται ένταση (υπερένταση, για την ακρίβεια, διότι αυτό δημιουργεί η αδρεναλίνη !) που μπορεί να οδηγήσει σε συμπτώματα, όπως συνεχείς πονοκεφάλους, στομαχικές διαταραχές, αυξημένη αρτηριακή πίεση, πόνο στο στήθος και προβλήματα στον ύπνο.
Κατά συνέπεια το χρόνιο στρες, ή το αδιάκοπο στρες είναι αυτό που δημιουργεί προβλήματα σε εμάς και όπως καταλαβαίνετε σχετίζεται άμεσα με τον πολιτισμό μας ή αν θέλετε με εμάς τους ίδιους!
Το στρες μπορεί να επηρεάσει όλες τις πτυχές της ζωής μας, συμπεριλαμβανομένων των συναισθημάτων, των συμπεριφορών, της ικανότητας σκέψης και της σωματικής υγείας. Αλλά, επειδή οι άνθρωποι χειρίζονται το στρες διαφορετικά, τα συμπτώματα του στρες μπορεί να διαφέρουν. Τα συμπτώματα μπορεί να είναι ασαφή και μπορεί να είναι ίδια με αυτά που προκαλούνται από άλλες ιατρικές παθήσεις.
Ένα μικρό στρες κάθε μέρα δεν είναι κάτι που πρέπει να μας ανησυχεί. Ωστόσο, το συνεχιζόμενο, χρόνιο στρες μπορεί να προκαλέσει ή να επιδεινώσει πολλά σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως:
Νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος να σας δείξω το πώς το στρες «γεννά» πόνο , είναι μέσα από ένα παράδειγμα.
Ξέρετε ότι σε συνθήκες έντονου στρες πολλοί άνθρωποι «τρίζουν» τα δόντια τους μέσα στον ύπνο τους. Φαντάζομαι ότι το έχετε ακούσει. Αυτό που δεν ξέρετε είναι ότι αυτό το φαινόμενο μπορεί να ευθύνεται για πάρα πολλούς «αναίτιους, όπως τους νομίζουμε συχνά» πονοκεφάλους!
Δεν ξέρετε, επί παραδείγματι, ότι αυτή η υποσυνείδητη διαδικασία προκαλεί ακούσια βλάβη στους μυς της μάσησης, (ονομάζονται trigger points, «σημεία πυροδότησης»). Κάτω από ορισμένες συνθήκες ενεργοποιούνται αυτά τα «σημεία πυροδότησης» και όπως υποδηλώνει και το όνομα τους, πυροδοτούν, δημιουργούν , δηλαδή, ανακλώμενο πόνο, (πόνο που προβάλει σε μία περιοχή του σώματος), στην περιοχή της κεφαλής στην συγκεκριμένη περίπτωση ή απλά πονοκέφαλο.
Υπάρχουν εκατοντάδες τέτοια σημεία πυροδότησης που δημιουργούνται στο σώμα μας εξαιτίας του στρες. Σημεία στους μυς της πλάτης δημιουργώντας συχνά πόνους στον αυχένα ή στην πλάτη, σημεία στους γοφούς που δημιουργούν πόνους στο γοφό ή υποδύονται μια ισχιαλγία. Και φυσικά υπάρχουν πολλά ακόμα παραδείγματα για αυτούς τους παράξενους, χρόνιους πόνους.
Το στρες είναι ένα μέρος της ζωής και δεν θα επιβιώναμε χωρίς αυτό. Εκείνο όμως που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι πώς το χειριζόμαστε.
Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε για να αποφύγετε την άθροιση του στρες και τις συνέπειες για την υγεία σας είναι να γνωρίσετε πως εκδηλώνεται το στρες και αυτό που είναι εξαιρετικά σημαντικό είναι να αναγνωρίσετε την πραγματική αιτία για το δικό σας στρες.
Και το λέω αυτό διότι πολλές φορές οι άνθρωποι αποφεύγουμε να παραδεχτούμε μερικές, (ή και πολλές) «αλήθειες» στην ζωή μας και δημιουργούμε εικονικούς «υπεύθυνους» για τα «δεινά» μας. Τα καλούμενα «θύματα» του εγκεφάλου μας παραμένουν υπεύθυνα για το στρες μας, (ίσως και για μια ζωή), αλλά οι πραγματικοί «χαμένοι» στην υπόθεση αυτή , είμαστε εμείς!
Ο ιατρικός Βελονισμός έχει αποδειχθεί ότι παράγει μια ορμόνη που ονομάζεται σ
εροτονίνη.
Αυτή είναι και η βάση του θεραπευτικού του αποτελέσματος στην αντιμετώπιση του στρες.
Είναι προφανές ότι δεν μας “λύνει” τα προβλήματα, άρα δεν μπορείτε να περιμένετε κάτι τέτοιο .
Μας βοηθάει όμως να δούμε πιο ψύχραιμα την κατάσταση – ακριβώς φια αυτό η σερορονίνη ονομάζεται και η ορμόνη της “χαράς”- να ερμηνεύσουμε τις αιτίες των συμπτωμάτων μας και να ψάξουμε για πιο δημιουργικές και ουσιαστικές λύσεις
Ο πόνος στον καρπό ή στα δάκτυλα είναι συχνός. Συχνά προκαλείται από διαστρέμματα ή κατάγματα ύστερα από τραυματισμούς. Μπορεί επίσης να οφείλεται σε χρόνια προβλήματα, όπως η υπέρχρηση,η αρθρίτιδα και το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα.
Continue reading
Το πόδι σας είναι μία πολύπλοκη κατασκευή που αποτελείται από 25 οστά, 36 μύες, πολλαπλάσιους τένοντες και συνδέσμους.
Είναι αρκετά ισχυρό για να φέρει το σωματικό βάρος σας, και αρκετά εύκαμπτο για να διευκολύνει την βάδιση.
